نقش روان نمايشگري در كاهش نشانه هاي بيش فعالي تكانشگري و نقص توجه كودكان ADHD

هدف از این مطالعه بررسی اثر روان نمایشگری در كاهش نشانه های بیش فعالی/ تكانشگری و نقص توجه كودكان مبتلا به ADHD می باشد. این مطالعه یك مطالعه ی شبه آزمایشی، پیش و پس آزمون، با یك گروه كنترل و آزمایش می باشد. 32 كودك 7 تا 10 سال، كهاز سوی روانپزشكان با صلاحیت مبتلا به ADHD تشخیص داده شده بودند، با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند.والدین شان به پرسشنامه ی كارنز- فرم والدین (26 سووالی) پاسخدادند. تكنیك های روان نمایشگری برای گروه آزمایش در طی 16جلسه اجرا شدند. هیچ مداخله ای برای گروه كنترل بكار برده نشد.بعد از اتمام جلسات روان نمایشگری، پرسشنامه ی كوارنز - فرموالدین برای هر دو گروه به عنوان پس آزمون مجدداً اجرا شد. یافتهها نشان داد كه میانگین نشانه های بیش فعالی-تكانشگری و نقصتوجه گروه ازمایش بطورمعناداری نسبت به گروه كنترل پایین تربود (P<0/01). نتایج كارآمدی روان نمایشگری را برحسب كاهش نشانه، با تفاور های معنادار آماری در مقایسه با گروه كنترل نشاندادند.