بهبود كارايي مديريت دسترسي براي ارتباطات ماشين به ماشين در شبكه هاي LTE-A

رشد اينترنت اشياء در سالهاي اخير باعث ايجاد چالش هاي بزرگي از جمله نياز به حمايت از تعداد بسيار بالاي دستگاه هاي متصل به اينترنت شده است. يكي از بسترهاي مهم براي ارتباطات بين اشياء، فناوري ماشين به ماشين و شبكه هاي سلولي است. در شبكه هاي نسل چهارم LTE-A ، اتصال ماشينها به شبكه از طريق فرآيند دسترسي تصادفي با انتخاب يكي از preamble هاي عمود بر هم موجود انجام مي شود. زماني كه تعداد درخواستها زياد باشد احتمال تصادم در اثر انتخاب preamble يكسان بيشتر شده و در نتيجه نرخ موفقيت دسترسي كاهش مي يابد. اين مشكل بار اضافي ناميده مي شود. يكي از راهحلها براي مشكل ياد شده روش ACB براي محدود كردن درخواستهاي اتصال است كه در آن با تعيين يك فاكتور p، درخواستهاي اتصال به شبكه با احتمال p ارسال و با احتمال 1 - p وارد فاز backoff مي شود و يا از چرخه درخواست خارج مي شود. نحوه تعيين مقدار p و نيز مقدار backoff يكي از محورهاي پژوهشي مي باشد كه در سالهاي اخير مورد توجه قرار گرفته است. در اين مقاله دو روش بر پايه دو نوع اندازه گيري متفاوت ارائه شده است و با تنظيم پارامترهاي مربوطه مي توان اولويت وزن دار براي تأخير در ارتباط و نرخ موفقيت ارتباط قائل شد. روش پيشنهادي اول مبتني بر اندازه گيري و رصد تغييرات نرخ موفقيت درخواست هاي اتصال در شبكه است. در روش دوم براي تعيين وضعيت ازدحام از اطلاعات دفعات تلاش دستگاه هايي كه موفق به دسترسي به شبكه شده اند استفاده شده است. در هر دو روش شاهد افزايش تعداد دسترسي هاي موفق آميز و استفاده بهتر از منابع هستيم. زمان backoff براي ارسال مجدد در هر دو روش نسبت به حالت عادي تغيير يافته است و بسته به وضعيت ازدحام متغير است.