« معناي زندگي » با رويكردي پديدارشناختي به تجربه « عشق » در اشعار باباطاهر

در نوشتار حاضر سعي كرديم، با رويكرد پديدارشناختي به توصيف تجربة عاشقانة بازتاب يافته در اشعار باباطاهر با هدف فهم معناي زندگي بر اساس اين تجربه بپردازيم. در اين جستار، نشان داده ايم كه اولاً، باباطاهر معناي زندگي را به معناي ارزش زندگي بر مي گيرد و تجربة عاشقانة او بيانگر آن است كه يگانه امر ارزش بخش به زندگي، عشق و در حضور معشوق زيستن است و زندگي تنها در اين صورت براي او زيستني است؛ وگرنه زندگي بدون اين عشق ذاتاً و با هيچ امر بديل ديگري ارزشمند نبوده و به زيستنش نمي ارزد. همچنين به مولفه هايي از اين تجربه پرداختيم كه بر اساس آنها مي توان از زندگي ارزشمند سخن گفت و در واقع باباطاهر آنها را ملاك تعيين ارزش يا داوري دربارة آنچه به زندگي ارزش مي دهد، مي داند و آنها عبارتند از خوشي همراه با درد و رنج لازمة عشق، اصالت، ماندگاري، هويت بخشي، وحدت و تنهايي زدايي، اميد و امنيّت، شجاعت، حيات و نوشوندگي؛ و نتيجه آن بود كه زندگي عاري از اين اوصاف ارزش زيستن ندارد.