مرگ در ساحت انديشة باباطاهر همداني

اگر نگاهي به آثار ادبي، فلسفي و عرفاني صاحبان ذوق و خِرَد در همة فرهنگها و زبانها بيندازيم، مرگ را از مسائل اصلي همة اين آثار مي يابيم و بي ترديد مرگ انديشي و مرگ، همواره هستة مركزي انديشة شاعران، نويسندگان و عرفا در طول تاريخ بوده است. بدين جهت غالبا انديشة مرگ به آثار تراويده هاي ذهني خيل بي شماري از گويندگان، صاحب نظران به ويژه درگسترة ادب پارسي سايه افكنده است. در اين جستار كوشيده ايم به بررسي اين پديده از ديدگاه باباطاهر همداني شاعر و عارف قرن پنجم بپردازيم.