تاملي بر نگرش باباطاهر بر دو عنصر بنيادين معناي زندگي و مرگ

موضوع مقالة حاضر، بررسي چگونگي نگاه باباطاهر همداني به زندگي و مرگ در دوبيتي هاي وي است. باباطاهر از سخنگويان صاحبدل و دردمند بوده و نغمه هايي كه شاهد سوز دروني است سروده است. بيشتر شهرت باباطاهر به واسطة دوبيتي هاي شيرين و موثر عارفانه اوست. مرگ و زندگي همواره ذهن بشر را به خود مشغول داشته و موضوع پژوهش هاي فلسفي، آييني و ادبي بسياري قرار گرفته است. محال است كه از زندگي سخن بگوييم، اما به مسئلة مرگ نپردازيم. هر چند اين دو موضوع در ظاهر مقابل يكديگرند، اما مرگ جزو جدايي ناپذير زندگي است و به عنوان پايان طبيعي آن در نظر گرفته مي شود. همنوايي مرگ و زندگي، در واقع اتحادي موزون، طبيعي و منطقي بين دو مسألة متضاد با هم است. گرچه به طور كلي در فلسفه يا مذهب و همچنين در باور مردم، زندگي به عنوان يك امر خوشايند و مرگ پديده اي شوم و ناخوشايند تلقي مي شود، اما طرز تلقي از اين مسأله از شخصي به شخص ديگر و از گروهي به گروه ديگر متفاوت است و به ارزيابي آنها از زيستن بستگي دارد. بررسي و مقايسة ديدگاه هنرمندان و به ويژه شاعران كه بر اساس فلسفة فكري خاص هر يك به تصوير كشيده مي شود، موضوعي بسيار جالب به نظر ميرسد.