بررسي اصطلاحات و مضامين عرفاني در دوبيتي هاي باباطاهر

چكيده باباطاهر همداني، از شاعران و عرفاي روشن ضمير سدة پنجم هجري، معاصر طغرل سلجوقي است. وقتي سخن از دوبيتي به ميان مي آيد، بي گمان به ذهن هر كسي، باباطاهر تداعي مي شود. دوبيتي هاي اين عارف عاشق و دلسوخته، زبانزد خاصّ و عام و مشحون از عواطف رقيق عاشقانه و معاني دلنشين عرفاني است. دوبيتي هايي كه محدودة جغرافيايي زادگاه و كشورش را درهم نورديده است. از آن جايي كه هر علم و فنّي داراي اصطلاحات خاصّي است كه براي درك بهتر آن علم و فن، نياز به آگاهي از آن اصطلاحات است؛ متون عرفاني ما نيز از اين قاعده مستثني نيست. نگارنده، در اين وجيزه سعي دارد كه با اراية نمونه هايي از اشعار، با رويكرد تحليل محتواي موضوعي، به برخي از اصطلاحات عرفاني و مضامين به كار رفته در دوبيتي هاي اين عارف بزرگ بپردازد. هرچند پي بردن به همة راز و رمزها و كشف فنون و ظرافت هاي شعري موجود در اشعار سخنوري خطير چون باباطاهر، دست كم براي بنده ممكن نيست؛ اما با بضاعت مزجات علمي سعي كرده است با استناد به منابع كتابخانه اي و در مواردي بهره گيري از اينترنت و با استفاده از فيش برداري به عنوان يكي از ابزارهاي پژوهش، در آسمان هنرش پر و بالي بزند.