تصويرگري استعاره در دوبيتي هاي باباطاهر عريان

دوبيتي يكي از قالب هاي شعري است. اكثر ما تا با اسم دوبيتي روبه رو مي شويم، ناخودآگاه به ياد دوبيتي هاي باباطاهرعريان مي افتيم. دوبيتي هاي زيبا و شيريني كه در ضمير ناخودآگاه همة ما چون گل شكفته مي شود. باباطاهر از جمله شاعران و عرفاي قرن پنجم هجري است كه با دستان توانمندش خمير شعرش را قالب دوبيتي مي زند و اثري دلنشين و گيرا خلق مي كند كه در طي قرون پس از او كام هنر دوستان را شيرين و شيرين تر مي سازد. در دوبيتي هاي وي از عناصر تصويرسازي براي زيبايي آن استفاده شده است كه يكي از آن عناصر، عنصر معجزه گر استعاره است. در اين مقاله قصد داريم، استعاره را در دوبيتي هاي باباطاهر بررسي كنيم. هرچند هر خوانندهاي با يك نگاه اجمالي متوجه مي شود كه وي هم مثل ساير شعرا، دنياي شعرش را با اين عنصر آذين بسته است. در اين تحقيق، متوجه شديم كه باباطاهر در دوبيتي هايش از استعاره در حد متعادل بهره برده است كه نوع مصرّحة آن بيشتر از مكنيه كاربرد داشته است. البته شاعر در راستاي خلق استعاره، شگردهاي زيبايي نيز به كار برده است كه در نتيجه، استعاره هاي بكري در دوبيتي هاي وي ديده مي شود. اين تحقيق به روش تحليلي-توصيفي و با داده هاي كتابخانه اي انجام شده است.