تحليل مرگ انديشي چند وجهي باباطاهر

باباطاهر عريان دوبيتي سراي و فهلوي گوي شيرين سخن دوره ي پاگرفتن و شيوع انديشه عشق عارفانه و صوفيانه در دوره سلجوقيه است. لذا تحليل دوبيتي هاي او براي تشخيص اين كه آيا با عاشق پيشه اي دلسوخته سر و كار داريم يا با عارف مسلكي وارسته، همواره مدّ نظر بوده و مقالات بسياري در باب يافتن رد پاهايي از درونمايه هاي تفكر وحدت وجود، رضا، جبر و اختيار، شهود و خواننده را به ، « مرگ » تجلي و ... در سخن باباطاهر، به رشتة تحرير درآمده است. با خواندن دوبيتي هاي باباطاهر بسامد بالاي واژه تفكر وامي دارد كه آيا وي نيز چون مولانا داراي ديدگاهي مرگ انديشانه با مفهوم عارفانة تولدي تعالي دهنده است يا تنها ترس از مرگ يا حتي قيامت او را وادار به تفكر و سخن گفتن از آن نموده است. در اين پژوهش پس از ذكر انواع مرگ انديشي و ارائه ديدگاه هاي متفاوت و برجسته در باب آن؛ براي يافتن پاسخ اين پرسش به واكاوي دوبيتي هاي باباطاهر عريان، استخراج و دسته بندي مفهومي مرگ هاي ذكر شده توسط وي پرداخته شده است تا با توجه به نوع مرگ غالب در كلام باباطاهر استنتاجي مقنع ارائه گردد.