بازتاب انديشه هاي عارفانه در شعر باباطاهر همداني با رويكرد عرفان نظري – عملي

بنيان مكتب عرفان، حكمت، جهان بيني و سير و سلوك ارباب معرفت بر تفكر عارفانه نهاده شده است. باباطاهر همداني از شاعران بزرگ و مشهور قرن پنجم در عرصة سرايش دوبيتي در حكمت ذوقي ايران است كه از بن مايه هاي عرفاني، بسيار دلير و بي پروا و دلنشين سخن گفته است. پژوهشگران به روش كتابخانه اي و با هدف بيان مفهوم انديشه هاي عارفانه از دريچة نگاه باباطاهر همداني به بررسي ديوان و دوبيتي هاي وي پرداختند. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه باباطاهر مؤلفه هاي عرفاني را با اوصاف حضرت حق پيوند مي زند. در اين نگاه، درد، لذت ناشي از آن و نيستي ثمرة سلوك و طريقت به سوي وحدت مي شود و اين چنين وحدتي سالك را به مقصد مي رساند. بازتاب انديشه هاي عارفانه از دو بُعد عرفان نظري و عملي از نگاه باباطاهر همداني شامل اين موارد است: وحدت، صبر، درد و غم، ذكر، دل، جذبه، عشق، ولايت مداري، قلندر، فقر، وحدت تشريعي، توحيد، خوف و رجا، رندي، تسليم و رضا، قرب، عقبه هاي سلوك، تهجد، غم غربت، مرگ انديشي، معادانديشي، زاويه نشيني، محبت، آه سحر، حيرت، بلا، رؤيت، قبض و بسط، جمال پرستي و غفلت.