بررسي تشبيه در دوبيتي هاي باباطاهر همداني

در ادبيّات و شعر، يكي از مباحث مطرح در علم بيان، تشبيه و شيوه هاي گوناگون آن است كه از عناصر مهم خيال محسوب مي شود و شاعران براي زيبا سازي شعر خود و نيز انتقال مفاهيم در قالب كلماتي دل انگيز از آن بهره برده اند. هدف پژوهش حاضر تحليل و بررسي شيوة كاربرد تشبيه در دوبيتي هاي باباطاهر عريان همداني مي باشد. در پژوهش حاضر به بررسي هنرآفريني هاي باباطاهر در خلق تشبيهات بديع به شيوة توصيفي و تحليلي پرداخته شده است. با برررسي ساختار و وجوه زيباشناسي ويژگيهاي بلاغي تشبيه در دوبيتي هاي باباطاهر زواياي مختلف تشبيه در چارچوب بلاغت زبان فارسي كه شاعر از آنها در اشعارش بهره برده است، آشكار خواهد شد و ميزان بهره گيري باباطاهر از انواع مختلف تشبيه در دسته بندي علم بلاغت مشخص مي شود. به طور كلي تشبيه در دوبيتي ها از بسامد بالايي برخوردار است و بيشتر از بنمايههاي عرفاني و عاطفي بهره مي گيرد. تحقيق حاضر، نشان مي دهد، كه شاعر از تشبيه بليغ فشرده (اضافه هاي تشبيهي) بيشترين بهره را برده است و در اشعارش نمود بيشتري دارد. با تعمق در اين تشبيهات، جانماية درون شاعر به صورت غيرمستقيم به تصوير در آمده است كه شاعر براي بيان عشق خويش به محبوب از عنصر تشبيه استفاده كرده است.