هاي باباطاهركنايه در دوبيتي

انواع شعر فارسي، سرشار از ظرافت و آرايه هاي ادبي است. باباطاهر عريان شاعر و عارف قرن پنجم يكي از شاعران ادب فارسي است كه شعر وي در بافت زبان محلي يا فهلويات قرار مي گيرد؛ با اين وجود از لحاظ آرايه هاي ادبي و زيبايي شناسي، توان شاعر در كاربرد هنرمندانة واژگان و ساخت آرايه هاي ادبي بسيار ارزشمند است. كنايه، يكي از آرايه هاي ادبي است كه شاعر به دليل ساختار عرفاني افكارش از آن استفاده مي كند. هدف اين مقاله، شناخت كنايه در شعر باباطاهر و توضيح دربارة محتواي هنري اين نوع آرايه در شعر اوست. نوع مقاله، توصيفي و تحليلي، شيوة گردآوري كتابخانه اي، حجم نمونه، دوبيتي هاي باباطاهر و جامعة آماري 366 دوبيتي شاعر است. بر اساس نتايج اين مقاله، شاعر از آراية ادبي كنايه و ظرفيت فرهنگي و بومي مردم به منظور تبيين افكار خود استفاده نموده است.