به كارگيري سيستم هاي توزين حين حركت (WIM) در بزرگراه هاي ايران

زوال روسازی از اثرات متقابل مخرب ترافیك و محیط ناشی میشود. بارهای ترافیكی، خصوصاً آنهایی كه توسط كامیونهای سنگین ایجاد میشوند، موجب تنشها/كرنشهایی در ساختار روسازی شده و اثرات آنها با گذشت زمان انباشته میشود و نهایتاً زوال روسازی را در پی دارد، كه این همانند تغییرشكل پلاستیكی در بتن آسفالت یا تركخوردگی ناشی از فرسودگی در بتونهای پرتلند است. به همین خاطر دادههای بارهای ترافیكی كامیونها، ورودی بسیار مهمی در تحلیل روسازی و فرآیند طراحی هستند. در مقایسه با خودروهایی كه به درستی بارگذاری شدهاند، خودروهای دارای اضافه بار به تعداد كمتر وجود دارند، اما به دلیل پتانسیل بیشتری كه در ایجاد صدمات دارند، ممكن است سهم قابل ملاحظهای در تنش وارد بر روسازی داشته باشند. تنش سریعتر در روسازی موجب افزایش هزینههای نگهداری و دفعات بیشتر تعمیرات میشود. ترافیك كامیونی یكی از مؤلفههای توسعه در هر كشوری است، در واقع هرچه میزان این ترافیك بالاتر باشد، سرعت رشد اقتصادی و تولید در آن كشور بیشتر است، كشور ما نیز در حال تجربه كردن این نوع ترافیك است. با توجه به هزینههای بسیار بالای تعمیرات و نگهداری روسازی جادههای مواصلاتی و بزرگراهها، اگر وجود خودروهای دارای اضافه بار در این حجم از ترافیك به درستی پایش و كنترل نشود، اثرات نامطلوب بسیاری بر روسازی جادههای كشور خواهد داشت، با توجه به سن بالای روسازی جادهها و پایین بودن كیفیت آن در بسیاری از محورها، اثرات وارده از سوی كامیونهای دارای اضافه بار نسبت به كشورهای توسعهیافته شدیدتر خواهد بود. یكی از بهترین شیوههای پایش و كنترل خودروهای دارای اضافه بار، بهكارگیری سیستمهای توزین حین حركت است كه به تازگی در برخی محورها راهاندازی شده است. ما این سیستمهای كنترلی را مورد بررسی قرار داده و با توجه به نمونههای اجرا شده در كشورهای توسعهیافته به معرفی معیاری جهت به كارگیری آن در ایران خواهیم پرداخت.