مقايسه مدل منطق فازي با ساير مدل هاي مفهوميِ سازگار با GIS در مكانيابي مناطق مستعد گسترش سيلاب با كاربرد اطلاعات ماهواره اي سنجنده ETM +

استفاده از سامانه هاي اطلاعات مكاني براي تعيين مناطق مستعدِ گسترش سيلاب بدون استفاده از مدل هاي كارشناسي مقدور نمي باشد . اين مدل ها در يك GIS با انتخاب و مدل سازي داده ها به تصميم گيري در خصوص وزن دار كردن لايه ها و اينكه چه مناطقي براي هدف مطالعه بيرون كشيده شوند كمك مي كنند . مدل هاي مفهومي مختلفي براي تمام كاربردهاي GIS طراحي شده است . در اين پژوهش تلاش شده است مناسب ترين مدل براي تعيين مناطق مساعد گسترش سيلاب در سطح 6 شهرستان از استانهاي خراسان رضوي و خراسان شمالي شناسايي و معرفي گردد . مدل منطق بولين، مدل شاخص همپوشاني و مدل منطق فازي، به همراه تعدادي از عملگرهاي آنها ، مدلهاي انتخاب شده در اين ارزيابي مي باشند . متدولوژي اصلي تحقيق ، تلفيق عوامل موثر با استفاده از تكنيك تشكيل لايه هاي اطلاعاتي و سپس پهنه بندي در مدلهاي منتخب و نهايتاً تحليل نتايج حاصله مي باشد . بدين منظور با وزن دهي به متغيرهاي موثر بر سيل خيزي و تغذيه ي سفره شامل واحدهاي كواترنري، محدوديتهاي كاربري، شيب، نفوذ پذيري، ضخامت آبرفت، رواناب و ضريب ذخيره، شدت تاثيرگذاري آنها مورد مطالعه قرار گرفت . تركيب سه باندي 742 از تصاوير ماهواره اي سنجنده + ETM لندست ، از ساخت تركيبا ت مختلف و با رعايت بيشترين ضريب شاخص مطلوبيت و بيشترين وضوح براي شناسايي و تفكيك ن هشته ها و محدوديتهاي كاربري، به عنوان بهترين تركيب انتخاب و با روش چشمي، تفسير شد . نتايج حاصل از بررسي صحت نشان داد كه اپراتور جمع منطق فازي با بيش از 66/5 درصد انطباق با واقعيت، از كارايي بالاترين نسبت به ساير روشها، در مكان يابي عرصه هاي مستعد گسترش سيلاب، برخوردار است .