بررسي جهاني شدن، بين المللي شدن آموزش عالي ايران، فرصت ها و تهديدها

دانشگاه ها به مثابه يكي از مهم ترين اجزاي نهاد آموزش كشورها، از مهم ترين عوامل شكل دهي جهان آينده تلقي مي شوند. رسالت دانشگاه ها در فراگرد جهاني شدن اين است كه با اتخاذ رويكردي آينده محور، ضمن شناسايي فرصت ها، تهديدها و چالش هاي آتي، استراتژي ها و اهداف لازم را جهت واكنش فعال به تغييرات و پويايي مستمر، تدوين و اجرا كنند. جهاني شدن بر تمام وجوه زندگي انسان معاصر در ابعاد متفاوت اثر مي گذارد. بين المللي شدن نيز يكي از مهم ترين فرايندهاي جهاني آموزش عالي در دهه گذشته بوده است. در حوزه آموزش عالي با تمايز بين جهاني شدن و بين المللي شدن مي توان گفت كه جهاني شدن به عنوان يك روند خواه عمدي خواه طبيعي شناخته مي شود كه راه خود را مي رود و بين المللي شدن به عنوان يك كنش انتخابي تلقي مي شود كه چالش هاي جهاني شدن را به فرصت تبديل مي كند. در اين مقاله در ابتدا به بيان، تفاوت هاي بين جهاني شدن و بين المللي شدن آموزش عالي مي پردازيم و سپس جهاني شدن آموزش عالي را به همراه شواهد جهاني شدن آموزش عالي، فرصت ها و چالش هاي آن مورد بررسي قرار داده و همچنين در ادامه بين المللي شدن آموزش عالي را به همراه فرصت ها و چالش هاي آن را مورد بحث قرار مي دهيم و بالاخره دلائل و راهكارهاي بين المللي شدن آموزش عالي را بيان مي كنيم. اين مطالعه، با روش توصيفي - نظري اجرا شده است. داده ها با روش اسنادي و جستجو در پايگاه ها و منابع اطلاعات علمي اينترنتي گردآوري شده است. بين المللي شدن آموزش عالي، فرايندي است كه به عنوان راهكار و پاسخ منطقي براي چالش هاي برآمده از جهاني شدن توسط صاحب نظران آموزش عالي و به دنبال آن دانشگاه هاي پيشرو در جهان مورد توجه قرار گرفته است. بين المللي شدن، شناسه جهاني شدن نيست، بلكه هم يك محصول و هم يك عامل در جهاني شدن است. حركت به سمت بين المللي شدن آموزش عالي با فراهم سازي زمينه ي ارتقاي فهم چشم اندازهاي جهاني و كسب صلاحيت شهروند جهاني، مي تواند پاسخ مطلوبي به الزامات دنياي امروز باشد. آنچه در نظام آموزش عالي كشورمان بايد مورد اهتمام جدي قرار گيرد، تدوين برنامه راهبردي براي بين المللي كردن دانشگاه ها است تا تلاش هايي كه در همين راستا در حال جريان است به صورت منسجم و هدف دار دنبال شود و جايگاه آموزش عالي كشورمان در عرصه هاي رقابتي بين المللي ارتقا يابد.