چالش هاي عمده آموزش كشاورزي جهت دستيابي به توسعه پايدار روستايي

Major challenges facing agricultural education to achieve rural sustainable development

در توسعه پايدار روستايي، منابع انساني از اهميت بسزايي برخوردار است. از آموزش كشاورزي به عنوان يك سرمايه گذاري پر بازده در فرايند توسعه پايدار روستايي ياد ميشود زيرا رفتار روستاييان را در راستاي مؤلفه هاي پايداري سوق ميدهد. اين امر زماني تحقق مي يابد كه محتواي برنامه هاي آموزش كشاورزي متناسب با ابعاد توسعه پايدار روستايي باشد زماني كه نيازها براي رسيدن به توسعه پايدار بيشتر ميشود نقش آموزش در زمينه كشاورزي در آماده كردن كشاورزان، محققان، محصلان و كارمندان ترويج پر رنگتر است. بنابراين توجه به آموزش كشاورزي و پرداختن به آن مي تواند راهگشاي بسياري از موانع و مشكلات ادراكي كشاورزان به عنوان متوليان توسعه جهت پيشروي به سمت توسعه پايدار روستايي باشد. لذا اين مطالعه به روش مروري، ضمن بيان مفهوم و ماهيت توسعه پايدار روستايي، اهداف آن و اصول مربوطه، به بررسي رسالت آموزش كشاورزي در توسعه پايدار روستايي و برخي چال شهاي آموزش كشاورزي براي دستيابي به توسعه پايدار روستايي پرداخته است.

Human resources are the key players of sustainable rural development process, and agricultural education is assumed as a high-yield investment in such trend. When the curricula content of agricultural education programs appropriately meets the rural dimensions of sustainable development, then rural people’s behavior is mobilized to and harmonized with components of sustainability. When policy concentrates on sustainable development, then the role of agricultural education in preparing and promoting farmers, researchers, and staff becomes highly effective. Therefore paying attention to agricultural education can remove lots of problems that farmers are tackling with rural sustainable development process. This study consequently tries to express the concept and aspects of sustainable rural development, objectives, and relevant principles. It also studies the impacts of agricultural education on rural sustainable development and some challenges facing agricultural education in achieving the target.