تبيين الگوي بهينه مديريت روستايي در ايران

مدیریت روستایی ایران در طول تاریخ فراز و نشیب­های متعددی داشته است. تا زمانی كه دولت مركزی در روستاها حضوری نداشت، اداره امور روستاها عمدتا توسط مالكان و نمایندگان آنها انجام می­گرفت. اصلاحات ارضی، تغییرات بنیادی در مدیریت روستایی كشور ایجاد كرد و مالك با كلیه مشخصات مثبت و منفی، روستا را ترك كرد. دولت در اولین اقدام انجمن ده و سپس دهبانی را تشكیل داد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز، جهاد سازندگی، اقداماتی در زمینه مدیریت روستاهای كشور ترتیب داد. از اواسط دهه 80 قانون تشكیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی كشور و انتخاب دهیاران توسط آن، با الگوبرداری از مدیریت شهری، آخرین تغییرات در زمینه مدیریت روستایی كشور می باشد. در این مقاله كه به روش كتابخانه­ای و با بررسی منابع علمی و حقوقی موجود، صورت گرفته است، ضمن بیان مسائل موجود، نتیجه گیری و پیشنهادهایی برای بهبود مدیریت روستایی ایران ارایه شده است كه عبارتند از: تشكیل سازمان توسعه روستایی و انجام تمام امور مربوط به روستاها و روستاییان، زیر نظر این سازمان، ارتقای واحد مدیریت روستایی از سطح روستا به سطح دهستان جهت بهره گیری بهتر از منابع مادی، طبیعی و انسانی، تجدید نظر در شرایط عضویت در شوراها، احراز پست دهدار و استفاده از نيروهاي جوان تحصیل­كرده روستایی در این مناصب و توجه به نارسایی­های اقتصادی (بیكاری و كمبود یا نبود منابع درآمدی) علاوه بر توسعه زیرساختهای فیزیكی و طرحهای كالبدی. با ارائه مدل پیشنهادی مذكور، می­توان انتظار داشت حاكمیت خوب محلی نیز در جوامع روستایی كشور، شكل گیرد.