آبخيزها واحدي مناسب جهت برنامه ريزي و مديريت روستايي

برنامهريزي متمركز و كلان بر اساس محدودههاي سياسي قراردادي، موجب بي هويتي سطوح عملكردي سرزمين شده و مشكلات عديدهاي را پديد آورده است؛ از اين رو پيدا كردن بستر جغرافيايي مطلوب و واحد برنامهريزي كارآمد براي سطوح پايينتر از سطح ملي هميشه مورد توجه انديشمندان برنامهريزي از جمله اقتصاددانان و جغرافيدانان بوده است. بسياري از جغرافيدانان هنوز بر واحدهاي طبيعي سرزمين، از جمله حوضههاي آبريز به عنوان يكي از جالبترين و كامل ترين اكوسيستمهاي خشكي براي برنامهريزي تأكيد دارند. اعتقاد آنها بر اين است كه عوامل طبيعي تفكيك مرزها در حوضههاي آبريز ( يعني ناهمواري ها ) مرزهاي مشخص و قابل اعتمادي را جهت تقسيم فضاي سرزميني به عنوان يك واحد برنامهريزي ايجاد مينمايد، بالاخص اينكه يك نوع رهيابي سيستمها را كه در برنامهريزي، فوقالعاده حائز اهميت است از اين طريق فراهم ميآيد. مقاله حاضر در صدد است با همپوشاني لايههاي سياسي دهستان با لايه توپوگرافي به اين سئوال پاسخ دهد كه آيا اصولاً تقسيمبندي واحدهاي سياسي_ فضايي (دهستان) با حوضه آبريز مطابقت دارد يا نه؟ و در صورت انطباق بين واحد سياسي فضايي با حوضهآبريز، آيا حوضه آبريز در توسعه دهستان مربوطه تاثير گذار بوده است؟نتايج اين تحقيق كه در دهستانهاي بخش مركزي شهرستان بيرجند و با بهرهگيري از روش مطالعه توصيفي- تحليلي صورت گرفته، نشان ميدهد از بين دهستانهاي، القورات، باقران، شاخن، شاخنات، فشارود وكاهشنگ فقط محدوده سياسي دهستانهاي شاخن، فشارود و باقران منطبق بر حوضه آبريز است.