بررسي و شناخت الگوهاي ايرانشهر آرماني در ادبيات اسطوره

آرمانشهر ،يوتوپيا يا مدينه فاضله از جمله مفاهيمي هستند كه سال هاي طولاني ذهن انديشمندان را به خود مشغول كرده است.انديشه آرمانشهري آن بخشاز انديشه در طول تاريخ است كه راه تحقق دستيابي به شيوه اي از زيست را بررسي مي كند كه با بهروزي و كاميابي قرين است،جامعه آرماني كه زندگاني مردم در رستگاري كامل است . شناخت ويژگي هاي اين گونه شهرها ،آشنايي با فرم شهر و ابعاد ماهوي و كالبدي آن در ادبيات اساطيري و فلسفه شرق جهت توسعه شهر ايراني بسيار حائز اهميت است در اين نوشتار تلاش شده است با مطالعه آثار ادبي همچون شاهنامه و اوستا و همچنين نقدها و تحليل هاي انديشمندان معاصر نسبت به آثار مذكور، چارچوب مفهومي آرمانشهر ايراني استخراج شود. روش تحقيقي حاضر توصيفي مي باشد. داده هاي مورد نياز تحليل از طريق مطالعات كتابخانه اي و اسنادي گردآوري شده است .نهايتا نتيجه مي شود كه ايرانشهر آرماني، جنبه اساطيري داشته و زاييده ادراك اسطوره اي و راز آميز نسبت به جهان هستي است .با اين حال نگرش معنوي به شهرها تاثير قابل توجهي بر كالبد آن ، به ويژه شهرهاي باستاني گذاشته است.