ارائه راهكارهاي محيطي بر عوامل بازدارندگي حضور زنان در فضاهاي شهري (نمونه موردي : لبه كناري رودخانه صوفي چاي شهر مراغه)

زنان بعنوان نیمی از جامعه انسانی، حقوقی اساسی و قطعی دارندكه در صورت احقاق آنها، میتوانند نقش سازنده ای در جامعه ایفا نمایند و لذا ایجاد بسترهای مناسب جهت بالندگی زنان و افزایش پتانسیل های موجود، امری ضروری ست. باز شناسی توانمندی های زنان جهت بهره برداری از خلاقیت های آنها در توسعه فضاهای شهری اولویت اصلی بشمار می آید. اثبات وجود این توانمندی ها با ارجاع موضوع به استعدادهای بالفعل به راحتی مقدور است .قانونمند شدن عرصه فعالیت برای بانوان درفضاهای شهری زیرساخت اصلی است و در همین راستا كشف و رفع مشكلات بر سر راه حضورزنان با تعامل مستقیم آنها مقدورخواهد بود . برای این كار افزایش كیفیت های محیطی همخوان با حضورزنان ، امری ضروری است . برای مثال ، تحصیل واشتغال كه دوعرصه بسیارشفاف دراین زمینه است كه تاكنون زنان درآن به موفقیتهای چشمگیری رسیده اند ، میتواند پتانسیل های قابل بالفعل شدن بالایی را درزمینه شهرسازی ایجادكند .طراحی وتوسعه ی پایدارشهری واصلاح مبانی ساختاری ، جهت حضور موفق زنان و نقش توانمندكردن محیط شهری برای به فعلیت رساندن استعداد های آنها ازاصول قابل توجه در این راستا به شمار میرود و لذا افزایش كیفیت های محیطی در راستای توسعه پایدار با بیان تمامی مبانی آن و قانونمند كردن حضورفعال زنان امریست اجتناب ناپذیر . زنان میتوانند با ارائه الگوهای رفتاری در اصلاح بهداشت ، امنیت، پرورش هنرمندانه وزیبا سازی فضاهای شهری راه رابرای توسعه ی پایدارهموار سازند. بسترسازی جهت باز شناسی توانمندی ها ، اصلاحات ساختاری و تحقق مبانی توسعه پایدار مترادف با حضورگسترده و موفق زنان در محیط های شهری ، مواردیست كه ما در این حوزه به تحلیل آن میپردازیم . توسعه ی پایدار شهری بدون حضورزنان در عرصه فعالیتهای شهری نمیتواند ما را در اصلاح ساختارهای محیطی درعرصه شهری كمك كرده و باعث ارتقای فرهنگ ، سیاست، مدنیت ، اقتصاد و هنجارهای خاص اجتماعی گردد.