گردشگري روستايي و نقش آن در توسعه پايدار روستايي

هدف از اين مطالعه ،بررسي نقش گردشگري پايدار روستايي در ايجاد توسعه پايدار مي باشد. توسعه پايدار روستايي، يكي از معيارهاي اصلي توسعه يافتگي جوامع است كه در سالهاي اخير مورد توجه واقع شده و به دنبال ارائه شيوه هاي مناسب زندگي در سطح روستاها از طريق حفظ و تقويت پتانسيل هاي طبيعي و انساني و همچنين كاهش محدوديتهاي آنها مي باشد براي توسعه پايدار مناطق روستايي توجه به گردشگري با هدف خارج نمودن روستاها از حالت انزوا است. بنابراين در راستاي توسعه پايدار گردشگري و در كل توسعه پايدار روستا، برنامه ريزي و مديريت كارآمد براي تقويت اثرات مثبت و كاهش اثرات منفي ضرورت دارد .وهمچنين با گسترش روزافزون مهاجرت هاي روستايي، كاهش درآمد خانوارهاي روستايي، و افول كشاورزي روستايي، نيازي روزافزون به فعاليتي جايگزين و در عين حال مكمل براي كشاورزي، در نواحي روستايي احساس مي شود. گردشگري روستايي مازاد نيروي انساني را در روستا جذب نموده و همراه با آن مي تواند يكي از فرصتهاي شكل گيري توسعه همه جانبه روستايي محسوب شود. هدف اصلي پژوهش آن است كه چگونه مي توان ضمن برخورداري از منافع حاصل از گردشگري از ميزان اثرات سوء آن كاست و در راستاي پايداري روستا و منطقه بهرهمند شد.