روشهاي نوين تدريس در آموزش و پرورش

یكی از مشكلات مهم و اساسی در نظام آموزش و پرورش خصوصاٌ در كشور ما، به كار نگرفتن روشهای تدریس نوین در آموزش و همچنین نادیده گرفتن نیازها و رغبت های متفاوت انسان به عنوان یك عامل فعال در فرآیند تدریس میباشد، به همین سبب كیفیت آموزشی از سطح مطلوب برخوردار نیست و دانش آموزان علاقه زیادی به تحصیل نشان نمی دهند. یكی از دلائل آن عدم آشنایی معلمان با روشهای نوین تدریس است. لذا به دلایل متعدد از جمله تاكید براصولی از كلیات نظام آموزش و پرورش كشور و اهداف دوره های تحصیلی ، نگرش های جهانی، رشد روز افزون تحقیقات ، سرعت فن آوری و تكنولوژی ، ضرورت كار بست تدریس فعال را میطلبد. با توجه به توضیحات مذكور؛ این مقاله به روشهای نوین تدریس پرداخته است. ابتداروش تدریس به دو دسته روش تاریخی و روش نوین تقسیم شده است. همچنین نمونه هایی از روشهای نوین تدریس و مراحل و كاربرد آن كه شامل روش تدریس بارش مغزی، روش تدریس بدیعه پردازی ،روش تدریس حل مسأله، روش تدریس ایفای نقش، و... به عنوان نمونه هایی از روشهای نوین تدریس مورد بررسی قرار گرفته است. براین اساس، پژوهشگر با استفاده از روشهای علمی به منظور كسب داده های لازم، به شیوه كتابخانه ای یعنی استفاده از كتاب ها ، مجلات و مقالات اینترنتی درباره روش تدریس فعال پرداخته است. در پایان نشان داده شده است كه هیچ یك از روشهای تدریس فی نفسه خوب یا بد نیستند، بلكه نحوه و شرایط استفاده از آنها باعث قوت یا ضعفشان شده است.