ميزان عملكرد مديريتهاي آبياري در كشت محصول

به منظور تحليل اقتصادي مديريتهاي مختلف آبياري در كشت نشايي برنج، پژوهشي به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوكهاي كامل تصادفي در سه تكرار با دو فاكتور آبياري در چهار سطح و رقم در دو سطح در مزرعه تحقيقاتي معاونت موسسه تحقيقات برنج كشور (آمل) ،(SDC) كشت نيمه خشك ،(AWD) در سال 1390 به اجرا درآمد. تيمارها شامل مديريتهاي مختلف آبياري شامل تناوب خشكي و رطوبت و دو رقم بومي (طارم محلي) و اصلاحشده (فجر) بودند. بر (TI) روش سنتي يا غرقابي ،(SWD) تركيب آب كمعمق با تناوب خشكي و رطوبت 4042 متر مكعب در هكتار (حدود 55 درصد صرفهجويي در مصرف آب)، بهرهوري آب آبياري / با مصرف آب 5 SDC اساس نتايج، تيمار مديريت WP ) RiR 1/38 كيلوگرم بر متر مكعب، نسبت درآمد ناخالص به هزينه توليد (WPRi+wR) 1/68 كيلوگرم بر متر مكعب و بهرهوري آب آبياري+بارش (نيز با داشتن ميزان AWD 2/55 )، در مقايسه با ديگر مديريتهاي آبياري (به ويژه آبياري سنتي) بيشترين كارايي را داشته است. مديريت آبياري ) 3 درصد كاهش سود خالص در واحد سطح / و 3 TI 2) و حدود 40 درصد كاهش مصرف آب نسبت به تيمار / نسبت درآمد ناخالص به هزينه كل ( 53 SDC و AWD (از 58021162 به 56684960 ريال در هكتار) در مرتبه بعدي قرار گرفت. بنابراين از ديدگاه اقتصادي مديريتهاي مختلف آبياري به عنوان تيمارهاي برتر معرفي ميگردند با اين وجود براي توصيه نهايي چنين مديريتهايي مستلزم پژوهشهاي بيشتر در زمينه علفهايهرز، آفات و بيماريها و پذيرش توسط كشاورز است