بررسي رابطه بين سلامت اجتماعي و رواني دانشجويان دانشگاه تهران ورودي هاي جديد 93 -92

سلامت یكی از مفاهیممحوری توسعه اقتصادی- اجتماعی پایدار در هر جامعه ای تلقی می شود و اساسی ترین جزء رفاه اجتماعی بشمار می رود. ولی معمولاً هرگاه از سلامت سختی به میان آمده است، ولی معمولاً هرگاه از سلامت سخنی به میان آمده است، بیشتر بعد جسمانی آن مورد توجه بوده و به ابعاد اجتماعی و روانی آن كمتر پرداخته شده است. همچنین امروزه قشر وسیعی از جمعیت فعال یك كشور را دانشجویان تشكیل می دهند و به نظر می رسد عوامل مختلفی سلامت آنها را به خطر می اندازد. این مطالعه با هدف شناسایی رابطه بین بعد اجتماعی و روانی سلامت در بین دانشجویان ورودی جدید سال 93-92 دانشگاه تهران انجام گرفته است. 1784 دانشجو (895 نفر زن و 889 نفر مرد) به صورت نمونه گیری در دسترس در مطالعه شركت كردند. برای سنجش سلامت اجتماعی از پرسشنامه 23 سوالی كینز و برای سنجش سلامت روانی از پرسشنامه كارنامه سلامت روانی وزارت علوم استفاده گردید. یافته های پژوهش حاكی از روابط معنادار و همبستگی بین متغیر سلامت اجتماعی و شاخص های آن (پذیرش، شكوفایی، انسجام، همبستگی و مشاركت اجتماعی) و سلامت روانی دانشجویان است. همچنین از بین زیرمقیاس های سلامت اجتماعی، بین شاخص های انسجام و مشاركت اجتماعی با اختلال افسردگی و تمایل به خودكشی رابطه معنادار و همبستگی منفی مشاهده گردید. به طوری كه هرچه میزان سلامت اجتماعی دانشجویان بالاتر باشد این اختلالات در بین دانشجویان كمتر می شود. این یافته ها با توجه به نتایج ذكر شده در رابطه با اهمیت بعد اجتماعی سلامت و رابطه معنادار آن با بعد روانی سلامت، بویژه همبستگی منفی با ختلال افسردگی و مسئله مهمی مانند تمایل به خودكشی، لزوم توجه به سلامت اجتماعی دانشجویان و ارتقای شاخص هایی مثل مشاركت و انسجام اجتماعی را در بین این قشر آینده ساز و مهم جامعه آشكار می سازد.