بررسي ساختار پوسته در ناحيه زاگرس شرقي با معكوس سازي همزمان توابع گيرنده و پاشندگي امواج سطحي

در این مطالعه ضخامت پوسته در بخش انتهایی زاگرس شرقی و غرب سیستم گسلی زندان - میناب - پالامی با استفاده از تحلیل توابع گیرنده و وارون سازی همزمان با پاشندگی امواج سطحی مورد مطالعه قرار گرفته است . بدین منظور از داده های ۲۴۸ زلزله دور لرز در فواصل ۳۵ تا ۹۵ درجه ثبت شده در ۳۲ ایستگاه لرزه " نگاری باند كوتاه شبكه موقت نصب شده در منطقه شمال بندرعباس از تاریخ ۰۶/۳/۱ ۰ ۲ تا ۰۶/۶/۱۴ ۰ ۲ و همچنین از ۴۷۳ زلزله دورلرز ثبت شد ه در ایستگاه دائمی BNDS تاریخ ۳۰/ ۲/ ۲۰۱۰ استفاده گردید . برای تعیین عمق موهو در این منطقه از فاز تبدیلی Ps زمین لرزه های دورلرز استفاده شد و پس از محاسبه توابع گیرنده در حوزه زمان به روش تكرار لیگوریا و آمون ( ۱۹۹۹ ) ، و وارون سازی همزمان توابع گیرنده و منحنیهای پاشندگی سرعت گروه امواج سطحی ، ضخامت پوسته در زیر هر ایستگاه بدست آمد. در منطقه مورد مطالعه متوسط ضخامت پوسته ۴۵ كیلومتر و شواهدی از ضخیم شدگی پوسته در مجاورت زون برخوردی دیده نشد. كه می تواند ناشی از موقعیت گذر برخورد زاگرس به فرو رانش مكران در این ناحیه باشد . تغییرات قابل مشاهده در ضخامت پوسته در بخشهای مختلف زون برخوردی زاگرس، می تواند نتیجه سرعتهای همگرائی متفاوت و یا تفاوت سازوكار تغییر شكل در انها باشد.