پيش بيني سلامت روان بر اساس خود كارآمدي و مهارت هاي زندگي دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر سيه چشمه در سال تحصيلي 94 - 1393

هدف از این پژوهش، پیش بینی سلامت روان بر اساس خودكارآمدیو مهارتهای زندگی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر سیهچشمه در سال تحصیلی 94-1393 می باشد. پژوهش این از نظر هدف، كاربردی، و از نظر روش به شیوه همبستگی است. جامعهآماری این پژوهش، دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر سیه چشم در سال تحصیلی 94-1393، به تعداد 808 نفر می باشند. برای نمونه گیری، از روش نمونه گیری تصادفی– طبقه ای استفاده شده است و برای تعیین حجم نمونه، از جدول تعیین حجم نمونهمورگان استفاده شده است كه تعداد نمونه 261 نفر می باشد. برا یگردآوری داده های مربوط به نمونه آماری از پرسشنامه های (خودكارآمدی تحصیلی (اون و فرانمن، 1998)، سلامت عمومیگلدبرگ و هیلر (1979) و مهارت های زندگی (ساعتچی و همكاران،1389)) استفاده شده است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش-های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. نتا یج حاصل ازاین پژوهش نشان داد كه وضعیت سلامت روانی، خودكارآمد ی ومهارت های زندگی دانش آموزان در حد مطلوبی قرار دارد. نتایجبررسی رابط بین سلامت روانی و مهارتهای زندگی و سلامت روانیو خودكارآمدی دانش آموزان نشان داد كه بین سلامت روانی ومهارتهای زندگی و مولفه های مهارت های زندگی و سلامت روانیو خودكارآمدی دانش آموزان رابطه مثبت و مستقیمی وجود دارد.همچنین، بررسی متغیرهای خودكارآمدی و مهارت های زندگی برایپیش بینی سلامت روانی دانش آموزان نشان داد كه مولفه مهارتمربوط به روابط بین فردی از متغیر مهارتهای زندگی پیش بینی داشته كه این مؤلفه توانسته 0/030 درصد تغییرات سلامتی روانی دانش آموزان را تبیین می نماید.