بررسي تاثير موقعيت و ابعاد بازشوي مستطيلي نسبتا بزرگ بر رفتار ديوارهاي برشي فولادي سخت شده

از دهه ی 1970 میلادی استفاده از دیوارهای برشی فولادی به علت عملكرد لرزه ای فوق العاده ی آن ها به عنوان سیستم مقاوم در برابر نیروهای جانبی زلزله و باد در ساخت ساختمان های جدید و تقویت ساختمان های موجود گسترش یافته است. دیوار برشی فولادی متشكل از ورق نازك فولادی است كه توسط تیرها و ستون ها احاطه شده است. اساس ایده ی دیوارهای برشی فولادی، بهره گیری از میدان كشش قطری است كه پس از كمانش ورق فولادی در آن ایجاد می شود. با توجه به مقاومت بالای ورق فولادی و با بهره گیری از مقاومت پس كمانشی آن، حتی در دیوارهای برشی فولادی بلند و برای نیروهای برشی بزرگ، ورق فولادی با ضخامت كم مورد نیاز است. به همین دلیل برای جلوگیری از كمانش خارج از صفحه ی ورق فولادی تحت اثر بارهای سرویس، به جای افزایش ضخامت ورق فولادی كه كاملاً غیراقتصادی است، از سخت كننده ها برای تقویت آن استفاده می شود. در مواردی وجود بازشوها در ورق فولادی به دلایل معماری (برای ایجاد در یا پنجره) و یا عبور لوازم تاسیساتی در دیوار اجتناب ناپذیر است. لذا در این مقاله به بررسی تاثیر موقعیت بازشوهای مستطیلی نسبتاً بزرگ بر رفتار دیوارهای برشی فولادی سخت شده پرداخته شده است. نتایج به دست آمده حاكی از آن است كه در تمامی نمونه ها با افزایش ابعاد بازشو، پارامترهای سختی اولیه، مقاومت نهایی و ظرفیت جذب انرژی سیستم كاهش می یابند. با انتقال بازشو از كنار به وسط دیوار نیز، این پارامترهای دیوار برشی فولادی سخت شده بویژه میزان جذب انرژی آن تمایل به كاهش دارند، كه این تمایل به كاهش، با كوچكتر شدن ابعاد زیرصفحه ها و متعاقباً با بیشتر شدن تعداد سخت كننده ها، بیشتر می گردد.