مقايسه روابط صحرايي و پتروگرافي دايك هاي مزوكرات و ملانوكرات پيكره هاي گرانيتوئيدي لوچان و لخشك (جنوب شرق، ايران)

پيكره هاي گرانيتيوئيدي لوچان و لخشك بعنوان بخش هاي وسيعي از نوار گرانيتوئيدي زاهدان- سراوان به سن اليگوميوسن مي باشند. رخنمون دايك هاي مزوكرات و ملانوكرات در باتوليت زاهدان در دو پيكره لوچان و لخشك واجد تعداد بيشماري از اين سنگ ها است، كه با توجه به حجم وسيع اين دايك ها نسبت به ساير بخش ها در مقياس جهاني بيشمار محسوب مي شوند. دايك ها در پيكره هاي لوچان و لخشك به شدت در برخي از نقاط تحت تأثير فرآيندهاي فرسايشي و تكتونيكي قرار گرفته اند، بطوري كه در بيشتر قسمت هاي اين پيكره ها بين سطح تماس دايك و سنگ ميزبان پديده ميلونيتي شدگي مشاهده مي شود. در نمونه دستي در هر دو پيكره، دايك ها داراي بافت ريزدانه كه نشان دهنده نفوذ دايك ها (در شرايطي نزديك به سطح زمين) در زماني كه گرانيتوئيد بر روي زمين رخنمون يافته، مي باشد. روند دايك هاي ملانوكرات و مزوكرات در هر دو پيكره تقريباً مشابه هم بوده، ليكن تعداد دايك هاي ملانوكرات، در پيكره لخشك كمتر از پيكره لوچان مي باشد. اين دايك ها در پيكره لوچان بافت هاي متنوعي از ميكروگرانولار، اينترگرانولار، پورفيري و ميكروليتي را دارا هستند و در پيكره لخشك نيز بافت هاي پورفيري، ديابازي، اينترگرانولار را نشان مي دهند.