ژئوشيمي و پتروژنز توده هاي گرانيتوئيدي محدوده مس پورفيري چاه زاغو-پنهاني، جنوب بيرجند

توده هاي گرانيتوئيدي منطقه چاه زاغو عمدتاً از نوع نيمه عميق بوده و تركيب سنگ شناسي آنها گرانوديوريت و لوكوگرانيت مي باشند كه از كانيهاي كوارتز، فلدسپات پتاسيم، پلاژيوكلاز، آمفيبولها (هورنبلند و اكتينوليت) و بيوتيت با نسبتهاي متفاوت تشكيل شده اند. اين توده ها درون نهشته هاي آذر آواري (پيروكلاستيك)، بازالت و سنگ هاي آهكي دگرگون و اسكارني شده كرتاسه نفوذ نموده اند و خود توسط يك سري دايك ها با تركيب گرانوديوريتي قطع مي شوند. ماگماي توده هاي مطالعه شده سرشت كالك آلكالن و متاآلومين داشته و به نوع I تعلق دارند. در نمودارهاي عنكبوتي بهنجار شده نسبت به گوشته اوليه و عناصر خاكي كمياب بهنجار شده نسبت به كندريت، نمونه هاي مورد مطالعه از عناصر LREES و LILES غني شدگي و از عناصر HFS تهي شدگي نشان مي دهند. احتمالا ذوب بخشي پوسته اقيانوسي فرورونده و يا پوسته قاره اي زيرين ضخيم شده و تفريق مذاب هاي نشات گرفته از منشاء متاثر از فرايندهاي فرورانش( همراه با فرايندهاي آلايش و احتمالا اختلاط) سبب ايجاد ماگماهاي گرانوديوريتي و لوكوگرانيت ها شده است. گارنت فاز پايدار در منشاء مذابهاي گرانوديوريت ها با تركيب اكلوژيت يا گارنت آمفيبوليت بوده است. توده هاي مورد مطالعه در يك محيط همزمان تا بعد از برخورد تشكيل شده اند.