نقش فرآيندهاي دياژنزي بر كيفيت مخزني بخش بالايي سازند سروك در ميدان نفتي ياران جنوبي (جنوب باختري اهواز)

سازند سروك واحد كربناته ضخيمي است كه معرف سنگ نهشته هاي كرتاسه مياني (آلبين- تورونين) در جنوب باختري ايران و دومين سنگ مخزن مهم منطقه زاگرس است. ميدان نفتي ياران جنوبي جزو ميادين مشترك ايران با عراق است كه در سالهاي اخير به شدت مورد توجه قرار گرفته و جوانب مختلف اكتشافي و مطالعاتي آن در دست اقدام است. بر همين اساس، در اين مقاله تأثير فرآيندهاي دياژنزي بر كيفيت مخزني بخش بالايي سازند سروك در اين ميدان مورد بررسي قرار گرفته است. با تكيه بر داده هاي حاصل از مطالعات ميكروسكوپي 120 مقطع نازك تهيه شده از مغزه و بررسي نمودارهاي پتروفيزيكي، واحدهاي مختلف سنگ مخزن از هم تفكيك و مهمترين فرآيندهاي دياژنزي كنترل كننده كيفيت مخزن شناسايي شد. يافته هاي پتروگرافي گواه آن است كه انحلال، دولوميتي شدن و سيماني شدن فرآيندهاي اصلي كنترل كننده كيفيت مخزني بخش هاي مختلف سازند سروك در ميدان نفتي ياران جنوبي هستند كه اساساً در دو محيط دياژنتيكي متئوريك و تدفيني فعال بوده اند. تلفيق اين نتايج با داده هاي حاصل از تفسير نمودارهاي گاما، صوتي، چگالي، نوترون و مقاومت نشان مي دهد كه تخلخل ناشي از انحلال خرده هاي روديستي و بين بلوري حاصل از دولوميتي شدن بيشترين نقش را در افزايش كيفيت مخزن داشته اند. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بخش هاي 3 و 4 سازند سروك در ميدان ياران جنوبي بالاترين پتانسيل و كيفيت مخزني را دارند كه بايد بيشتر مورد توجه قرار گيرند.