بررسي عملكرد عناصر بهساز منگنز و برليم در بهسازي تركيبات فلزي غني از آهن در آلياژ هاي هيپويوتكتيك Al-Si با بهره گيري از رهيافت آناليز آماري وايبل

An investigation on the effect of Mn and Be modifiers on the Fe-rich intermetallics in hypoeutectic Al-Si alloys

نظر به اهميت بهسازي تركيبات بين فلزي غني از آهن در بهبود خواص مكانيكي آلياژ هاي Al-Si حاوي ناخالصي آهن، در اين تحقيق تاثير دو عنصر بهساز منگنز و بريليم مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور از رهيافت آناليز آماري وايبل استفاده شده است. نتايج حاصله نشان ميدهد كه در اثر افزودن برليم در مقادير كم آهن، ميزان افزايش استحكام حدود 20 درصد بيشتر از حالتي است كه از منگنز به عنوان عنصر بهساز استفاده شده است ولي در مقادير بالاتر آهن استفاده از منگنز به عنوان عنصر بهساز نسبت به برليم داراي عملكرد مطلوب تري است.

This study was conducted to investigate the effect of Mn and Be modifier on Fe-rich intermetallic compounds in a iron-rich hypoeutectic Al-Si alloy. To investigate the effect of modifiers on tensile properties, weibull analysis approach was selected. The obtained results showed that both of the elements had beneficial effects on the iron rich phases and also on the tensile properties of the alloy. Be modified the Fe-phase and improve the mechanical properties but its beneficial effects observed mainly in low iron levels. Mn also modified the intermetallic compounds but its effect last up to higher iron levels i.e. 0.8 and 1.2 pct.