میكروجلبك ها و حذف فلزات سنگین: چشم اندازهای آینده

زیست پالایی فرایند استفاده از ریززیست واره های خاص برای تبدیل آلاینده های خطرناك در خاك/آب به فراورده های بی ضرر می باشد. حضور فلزات سنگین در محیط به دلیل سمیت آن ها برای گیاهان و جانوران مشكل بزرگی است. از سویی، بازیافت فلزات سنگین از فاضلاب های صنعتی برای تبدیل به فلزات ضروری مورد توجه قرار گرفته است. جذب زیستی كه از توانایی مواد زیستی برای حذف فلزات سنگین از محلول های آبی استفاده می كند، در چند سال اخیر توجه زیادی را در مقایسه با روش های سنتی به خود جلب كرده است. در میان انواع منابع میكروبی، میكروجلبك ها به دلیل حضور پلی ساكاریدها، پروتئین ها یا لیپید بر روی سطح دیواره های سلولی آن ها كه حاوی چند گروه عملكردی از قبیل آمینو، هیدروكسیل، كربوكسیل و سولفات هستند و می توانند به عنوان جایگاه اتصال برای فلزات عمل كنند، ظرفیت بالایی در اتصال به فلزات دارند. میكروجلبك ها موجودات فتوسنتزكننده میكروسكوپی هستند كه در محیط های دریایی و آب شیرین یافت می‌شوند. هدف از این مطالعه، بررسی میكروجلبك ها به عنوان جاذب های زیستی فلزات سنگین موجود در پساب كارخانجات بوده كه توانایی استفاده از دی‌اكسیدكربن تولید شده در صنایع به عنوان منبع كربن و استفاده از نور خورشید به عنوان منبع انرژی را داشته و همزمان با حذف فلزات سنگین و تصفیه پساب، توده زیستی میكروجلبكی تولید می شود. این توده زیستی مصارفی چون خوراك دام، تولید سوخت زیستی، تولید اتانول زیستی، كود و غیره را دارد.