معرفی برخی مدل های زیستی حذف فلزات سنگین از پساب ها

فلزات سنگین از جمله آلاینده‌های زیست محیطی هستند كه مواجهه انسان با بعضی از آنان از طریق آب و مواد غذایی می‌تواند مسمومیت‌های مزمن و بعضاً حاد خطرناكی را ایجاد نمایند كه از جمله آنان می‌توان به فلزاتی نظیر سرب، كادمیوم، جیوه، نیكل، روی، آلومینیوم، آرسنیك، روی، مس و آهن اشاره كرد. آلودگی فلزات سنگین یك مشكل موجود و در حال توسعه در جهان می‌باشد. در طول دهه‌های گذشته دولت‌های كشوری و فدرالی آئین نامه ای محیطی را برای محافظت كیفیت آب‌های سطحی و زیر زمینی از آلودگی فلزات سنگین وضع كرده اند. در واكنش به این آئین نامه تنظیمی كمپانی های زیادی توسعه داده شدند و محصولات شیمیایی را برای از بین بردن فلزات سنگین از فاضلاب ها، ارائه دادند. علاوه بر این بعضی از این محصولات قبلاً برای حذف آلودگی فلزات سنگین از آب های سطحی و زیر زمینی استفاده شده است. روش های مختلفی برای حذف فلزات سنگین و خارج نمودن آنها از محیط از جمله پساب‌های صنعتی وجود دارد كه به طور عمده شامل روش های شیمیایی و بیولوژیكی می‌گردد. برای از بین بردن فلزات سنگین فاضلاب‌ها روش‌های زیادی ارائه شده است كه شامل روش‌های حذف شیمیایی، روش تبادل یون، روش‌های الكترولیتی، روش جذب سطحی، روش اسمز معكوس (reverse-osmosis) ، روش الكترو دیالیز (electrodialytic)، تبخیر غلظتی، حذف زیستی، استخراج حلال، لخته شدن، فرایند تفكیك پیوسته می‌باشد. روش‌های دیگری نیز برای حذف فلزات سنگین وجود دارند كه عبارتند از: حذف فلزات سنگین آب با استفاده از ذرات نانو و پدیده ی اسمز ، حذف فلزات سنگین به روش جذب بیولوژیكی از محلول‌های آبی، حذف فلزات سنگین از محیط آبی توسط جذب سطحی بر روی پوست موز اصلاح شده، استفاده از خاك اره در حذف فلزات صنعتی، حذف و یا كاهش غلظت فلزات سنگین سمی از محیط آبی به كمك امواج فرا صوتی، پاكسازی پساب‌های معدنی از كاتیون‌های سنگین با استفاده از زئولیت‌های طبیعی ایران. در این مقاله برخی روش های زیستی حذف فلزات سنگین از محیط های آبی معرفی می شوند.