مطالعه تاثیر علفكش بوتاكلر روی صفات زیستی خاك زراعی برنج

یكی از موانع تولید و كاهش عملكرد برنج حضور علفهای هرز است به طوری كه در صورت عدم مدیریت تا 90درصد به محصول خسارت وارد می كند، علف كش بوتاكلر به طور وسیعی در سراسر جهان در مزارع برنج مورد استفاده قرار میگیرد. باقی مانده های این علفكش در خاك به آبهای زیر زمینی وارد شده و سبب سمیت های غدایی میشود به خصوص در مناطقی كه سطح آب زیر زمینی بالایی دارند، همچنین سبب آلودگی در اكوسیستم آبزیان و جانداران میشود. در این مطالعه باكتری باسیل گرم منفی از خاك غنی شده مزارع برنج با خواص مقاومت به غلظت بالای علفكش در محیط كشت M9 حاوی علفكش بوتاكلر جداسازی گردید(PK)، آزمایشات تنفس و بیشترین جمعیت احتمالی باكتریها در حضور علفكش بوتاكلر در خاك شالیزار گیلان به دو صورت استریل و غیر استریل شده به ترتیب دارای علفكش بوتاكلر و باكتری PK(SB+)، فاقد علفكش بوتاكلر و دارای باكتری PK(SB-)، فاقد باكتری PK و فاقد علفكش بوتاكلر(SNB) ، دارای علفكش بوتاكلر و فاقد باكتری PK (NS)، دارای علفكش بوتاكلر و دارای باكتری PK (NSB)، در پنج تیمار زمانی 2ساعت، 5 روز، 10 روز، 15 روز و 20 روز نشان داد كه میزان تنفس باكتریهای بومی و جداسازی شده(PK) در خاك طی 5 روز ابتدایی به علت حضور علفكش بوتاكلر در خاك بسیار كم شد، طی 10 روز باكتریهای بومی در خاك غیر استریل میزان تنفس بالایی را نشان می دهند كه احتمالا به علت توانای زیستی بالای باكتریهای بومی در تجزیه بوتاكلر باشد. بنابراین، خاك شالیزار گیلان به همراه جدایه PK توانایی خود پالایی زیستی علف كش بوتاكلر را در مدت 5 روز در شرایط بهینه دمایی را دارند و تاثیر معنی داری روی شاخص های زیستی خاك نشان نمی دهد.