ارزیابی پارامترهای موثر در طراحی یك واحد بیوپایل در مقیاس نیمه صنعتی

فرآیند بیوپایل، روشی برای زیست پالایی خاك‌های آلوده در خارج از محل آلودگی می‌باشد. در یك بیوپایل شرایط مطلوب جهت رشد میكروارگانیسم‌های هوازی موجود در خاك برای تجزیه آلاینده‌ها فراهم می‌شود. در این فرآیند، حجم زیادی از خاك‌های استخراج شده از محل آلودگی روی سطح طراحی شده جهت تصفیه قرار می‌گیرند كه عموماً شامل یك سیستم آبیاری، یكی از حالت های هوادهی و سیستم جمع آوری مایعات اضافی می‌باشد. شرایط بهینه در بیوپایل بسته به مشخصه‌های فیزیكی و بیولوژیكی خاك، شرایط آب و هوایی و خصوصیات ساختاری تركیبات آلاینده‌ تعیین می‌گردد. جهت تعیین اثربخشی تصفیه توسط بیوپایل و جمعآوری اطلاعات طراحی انجام مطالعات تصفیه پذیری ضروری است. در این تحقیق، ابتدا تكنیك بیوپایلینگ ارزیابی شده و متغیرهای موثر در این فرآیند توصیف می‌شوند. در ادامه پارامترهای لازم برای طراحی یك بیوپایل در مقیاس نیمه‌صنعتی بررسی می‌گردند. در این حجم، محاسبات تركیبات مغذی، فضای مورد نیاز بیوپایل و آنالیز هزینه‌ها انجام می‌گیرد. همچنین ملاحظات انتخاب مكان مناسب، اصلاحات میكروبی، افزودن رطوبت و تركیبات مغذی ارائه می‌گردند. چگونگی تأمین اكسیژن بعنوان مهمترین عامل رشد میكروارگانیسم‌ها و بهینه سازی فرایند هوادهی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. از داده های بدست آمده از این طراحی پایلوت نیمه صنعتی بیوپایل می توان در افزایش مقیاس فرایند برای حجم های بزرگتر استفاده نمود.