روشی نوین در تبدیل محصول جانبی واكنش تولید بیودیزل، به مواد با ارزش و زیست تخریب پذیر، با استفاده از نانو كاتالیست های هتروژن عامل دار شده

با گسترش استفاده و افزایش تولید سوخت زیستی بیودیزل و كاهش با شیب تند در قیمت گلسرین، انتظار می رود كه این ماده به عنوان بستری بزرگ برای تولید مواد شیمیایی ارزشمند تر بكار رود. در میان روشهای مختلف تبدیل گلیسرین، واكنش كاتالیستی الیگومری گلیسرین به پلی گلیسرول ها كه موادی زیست تخریب پذیر هستند به دلیل دامنه وسیع كاربردهای سبز آن از جمله در افزودنی های مواد غذایی، دارو سازی، داروهای بیولوژیكی و همچنین دارو رسانی هدفمند، یكی از فرآیند های مورد توجه در این زمینه است. واكنش آبگیری از گلیسرین به طور معمول توسط كاتالیست هموژنی مانند اسید سولفوریك انجام می شود كه نه تنها تولید یك محصول خاص را دشوار می سازد بلكه مواردی از جمله خوردگی و عدم بازیافت كاتالیست باعث ایجاد یك نكته منفی در اقتصاد فرآیند می شود. این طرح به دنبال رفع این معایب و بهبود واكنش مذكور می باشد كه در این راستا با استفاده از كاتالیست هتروژن و استفاده از خواصی از جمله سطح ویژه بالای آن و همچنین امكان كنترل سایز حفرات در این كاتالیست كه بعنوان محدود كننده رفتار می‌كند، می توان فرآیند آبگیری از مولكول های گلیسرین را انجام داد. از طرف دیگر جلوگیری از خوردگی، امكان جدایش كاتالیست با روش‌های ساده سانتریفوژ و صاف كردن از محیط واكنش و قابلیت بازیافت این دست از كاتالیست‌ها از جمله مزایای این طرح است.در این گزارش سنتز نانوكاتالیست های مزوپور سیلیكا و بكارگیری آن در واكنش كوپلاژ بین مولكول های گلیسرین انجام و بررسی شده است. به همین منظور ابتدا با استفاده از TEOS به عنوان منبع سیلیكا و همچنین Triton X-100 به عنوان یك سورفكتانت زیست تخریب پذیر و غیر سمی، ذرات متخلخل سنتز شدند و مورفولوژی آنها با استفاده از آنالیز SEM بررسی شد. سپس گروه های سولفونیك اسید با استفاده از كلروسولفونیك اسید روی سطح كاتالیست جهت انجام واكنش ایجاد شد. واكنش آبگیری از گلیسرین بوسیله این كاتالیست در سیستمی كه بدین منظور طراحی گشته و شامل حمام روغن و سیستم Dean-Stark است، گذاشته شد و پس از انجام واكنش به مدت 12 ساعت، محصولات با استفاده از آنالیز GPC مورد مطالعه قرار گرفتند و نتیجه حاصل بیانگر انجام واكنش و ایجاد پیوند بین مولكول های گلیسرین است.