پایش سویه میكروبی زیست افزایی شده در لجن لخته شونده و لجن گرانوله هوازی

در حال حاضر بكارگیری لجن گرانوله هوازی بعنوان یكی از بیوتكنولوژی های آتیه دار در تصفیه فاضلاب مطرح است. با اینحال، ممكن است قابلیت آن در تجزیه كارآمد آلاینده های شیمیائی بدلیل فقدان ژنهای كاتابولیكی در جمعیت میكروبی بومی با محدودیت همراه گردد. در این مطالعه، زیست افزایی لجن لخته ای و گرانولهای میكروبی هوازی با رالستونیا پیكتی PKO1 با بهره برداری از دو راكتور ناپیوسته متوالی مورد مطالعه قرار گرفت. زیست افزایی جمعیت میكروبی مخلوط با رالستونیا پیكتی PKO1 تشدید تجزیه را بدنبال داشت. نشاندار كردن PKO1 به ژنهای فلورسنت سبز برای پایش پایداری آن بدلیل نداشتن پروموتر در باكتری وحشی و لذا عدم بیان این ژن در آن موفقیت آمیز نبود. اما علیرغم بیان نشدن ژن، استخراج آنزیمی پلاسمید حاوی این ژن فلورسنت در پایان آزمایشات نشان دهنده حضور این پلاسمید در راكتور با لجن گرانوله بود. پایداری PKO1 در لجن گرانوله را می توان به متابولیسم هیپوكسیك این باكتری و نیز قابلیت لخته سازی آن كه امكان تلفیق این سویه باكتریایی با باكتریهای بومی موجود در لایه های داخلی گرانول هوازی را فراهم آورده و از شكار شدن آن توسط پروتوزوئرها و یا شسته شدن آن توسط پساب خروجی به خارج از سیستم جلوگیری میكند نسبت داد. نتایج این مطالعه نشان می دهد كه چگونه تلفیق خصوصیات بیولوژیكی سویه تلقیح شده با ویژگیهای منحصر بفرد گرانولهای هوازی كه زیست محیط نسبتاً امنی را برای گونه تلقیح شده فراهم می آورد می تواند به زیست افزایی موفق بیانجامد. بنابراین، تصور بر این است كه با در نظر گرفتن دو فاكتور خیلی مهم انتخاب سویه تلقیحی و انتخاب فرایند تصفیه می توان با نگاه امیدوار كننده ای به زیست افزایی فاضلاب نگریست.