مروري بر سازمانها و قوانين ايمني، بهداشت و محيط زيست (HSE) ملي و بين المللي

محيط زيست طبيعي و نيروي كار هر كشور، به ويژه كشورهاي در حال توسعه، بخشي پر اهميت از سرمايه‌هاي ملي دانسته شده و از پايه‌هاي توسعه‌ اقتصادي و اجتماعي انگاشته مي‌شود. پيچيدگي هاي دنياي امروز بر فعاليت‌هاي روزمره باعث شده كه انسانها با هدف تطبيق خود با دنياي پيرامون خود، به دنبال كسب آگاهي و دانش استفاده از فن‌آوري‌هاي جديد باشند. از سوي ديگر وجود ممانعت ‌ها انسانها را بر آن داشته تا ضمن مصرف صحيح منابع از وارد كردن هرگونه آسيب به محيط زيست خودداري نموده و در جهت بهبود شرايط و سلامت نيروي كار تلاش فراواني انجام دهد. در اين راستا، مجموعه‌اي از سازمانها جهت وضع قوانين و آيين نامه ها شكل گرفتند. هدف اصلي از تشكيل اين سازمانهاي بين المللي و ملي به حداقل رساندن حوادث ناشي از كار، آسيب‌هاي وارده به تجهيزات و محيط زيست مي‌باشد. رعايت قوانين و مقررات هم براي كليه كارگران و كارفرمايان، اجباري است. درنتيجه عدم توجه به رعايت قوانين و مقررات توسط كارفرمايان سبب مي شود كه در صورت رخداد حادثه، سازمانهاي بيمه اي، بار مسئوليت رخداد حادثه را از دوش خود بردارند. حوادث ناشي از كار مي تواند منجر به فوت، ازكارافتادگي، نقص عضو و يا بيماريهاي طولاني مدت گردد، و اثرات تخريب كننده اي برخانواده فرد آسيب ديده و جامعه هم از لحاظ اقتصادي و از نظر رواني داشته باشد. هرچند بروز حادثه در محيط هاي كاري اجتناب ناپذير است ولي مي توان با رعايت قوانين و مقررات و انجام اقدامات اصلاحي و پيشگيرانه، آنها را به حداقل ممكن رساند.