آسيب شناسي نظام آموزشي ابتدايي و ارائه راهكارهاي بهبود آن

نظام آموزشي كشور و بويژه نظام آموزشي مقاطع ابتدايي همواره جايگاه ويژه اي در ميان مسئولان داشته و دارد. اصولاً نظام آموزشي غيرهدفمند كه همواره شيوه هاي تدريس سنتي را سرلوحه كار خود قرار مي دهد معلم نقش محوري را در كلاس درس ايفا مي كند و بيشتر مبتني بر سخنراني و استفاده از مهارت هاي كلامي است. و اين عامل سبب مي شود دانش آموزان در فرآيند تدريس و يادگيري و ايفاي نقش فعال، فرصت مشاركت كمتري را پيدا كنند.هدف اين مقاله شناسايي آسيب هاي موجود در نظام آموزشي كشور با تاكيد بر نظام آموزشي مقاطع ابتدايي بوده كه با توجه به بررسي نظرات و مباني موجود در ادبيات تحقيق با رويكردي توصيفي و تحليلي بدان خواهيم پرداخت و در پايان نيز راهكارهايي را جهت بهبود نظام آموزشي مورد نظر ارائه خواهيم داد كه اميد است راهكارهاي ارائه شده بتواند در ارتقاء كيفي محيط هاي آموزشي ابتدايي تأثير بسزايي داشته باشند