بررسي و مقايسه اضطراب حالتي رقابتي ورزشكاران دونده و پرتابي رشته دو و ميداني در دهمين المپياد ورزشي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي تابستان 1390

امروزه در جوامعي كه انتظارات بلندپروازانه‌اي از ورزشكاران دارند، رقابت ورزشي از اهميت بخصوصي برخوردار است يكي از دلايل تأكيد بر جنبه هاي رواني ورزشكاران اين است كه در سطوح بالاي رقابت كليه ورزشكاران از سطوح مهارتي و آمادگي جسماني مطلوب برخوردارند و تنها تفاوت در ميزان آمادگي رواني نهفته است.. هدف از اين پژوهش بررسي و مقايسه اضطراب حالتي رقابتي ورزشكاران دونده و پرتابي رشته دو و ميداني در دهمين المپياد ورزشي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي تابستان 1390 است. جامعه‌ي آماري اين پژوهش را 294 نفر از دانشجويان دونده و پرتابي رشته‌ي دو و ميداني شركت كننده در دهمين المپياد ورزشي در مرداد ماه 1390 تشكيل مي‌دهند. شركت‌كنندگان در پژوهش شامل 76 نفر بودند كه به ‌صورت تصادفي از ميان دانشجويان ورزشكار رشته‌ي دو‌و‌ميداني انتخاب شدند. در تجزيه و تحليل نتايج، از نرم‌افزار SPSS و v.16 استفاده شد كه در آن از آزمون آناليز واريانس (ANOVA)، آزمون تعقيبي (LSD)، استفاده گرديد. يافته‌ها نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد بيشترين ميزان اضطراب رقابتي دوهاي سرعت مربوط به دو 100متر با ميانگين 1/4±54/25 و كمترين ميزان آن مربوط به پرتاب ديسك با ميانگين84/4±9/16مي باشد و متوسط نمره اضطراب رقابتي دو هاي سرعت: 72/0±89/22 با پرتابها : 85/0±13/17 اختلاف معنادار دارد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش مبني بر وجود بيشترين ميزان اضطراب رقابتي در دوندگان سرعت به علت عوامل محدوديت زمان جبران ، تك مرحله اي بودن مسابقه، ويژگيهاي شخصيتي لازم است كه مربيان و مسئولين نسبت به كاهش اضطراب رقابتي تدابيري انديشيده شود.