بررسي روابط ساختاري خودكارآمدي ‌تحصيلي، باورهاي‌ معرفت‌شناختي، اضطراب ‌تحصيلي و مهارت‌هاي ‌مطالعه با عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان

پژوهش ‌حاضر با هدف بررسي روابط ساختاري خودكارآمدي ‌تحصيلي، باورهاي‌ معرفت‌شناختي، اضطراب ‌تحصيلي و مهارت‌هاي ‌مطالعه با عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان دوره متوسطه ‌اول شهر اروميه در سال‌تحصيلي 95-94 انجام‌ گرفت. روش اجراي اين پژوهش توصيفي (غيرآزمايشي) و طرح پژوهش از نوع طرح‌هاي همبستگي و از نوع معادلات ‌ساختاري بود. كليه دانش‌آموزان دوره متوسطه ‌اول شهر اروميه درسال‌تحصيلي 95-94 جامعه آماري اين پژوهش را تشكيل مي‌دادند. روش نمونه‌گيري، تصادفي ‌خوشه‌اي چند مرحله‌اي بود و براي تعيين حجم ‌نمونه، براي هر زيرمتغير 20 نمونه در نظر گرفته ‌‌شد و در كل 350 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از مقياس‌ خودكارآمدي ‌‌تحصيلي ‌پاتريك، هيكس و رايان (1997)، مقياس باورهاي ‌معرفت‌شناختي شومر (1991)، مقياس اضطراب ‌تحصيلي آلپرت و هابر (1960) و مقياس مهارت‌هاي ‌مطالعه‌ كانگاس (2009) استفاده ‌شد. جهت تحليل‌ يافته‌ها از روش الگويابي معادلات ‌ساختاري بهره‌گيري گرديد. نتايج بررسي با معادلات ساختاري نشان ‌داد كه مهارت‌هاي ‌مطالعه و خودكارآمدي ‌تحصيلي به ‌صورت مستقيم بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان تأثير مي‌گذارند و باورهاي ‌معرفت‌شناختي و خودكارآمدي‌ تحصيلي به‌ صورت غيرمستقيم و از طريق مهارت‌هاي ‌مطالعه بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان تأثير مي‌گذارند.