مقايسه سازگاري و مولفه هاي آن در بين دانش آموزان تيزهوش و با هوش متوسط و ارتباط آن با انگيزه پيشرفت تحصيلي

سازگاري دانش آموزان دبيرستاني از عوامل مهم و تاثيرگذار بر يادگيري و پيشرفت بهتر در مدرسه است. هدف پژوهش حاضر مقايسه سازگاري و مولفه هاي آن در بين دانش آموزان تيزهوش و با هوش متوسط مي باشد. همچنين به بررسي ارتباط سازگاري دانش آموزان دبيرستاني با انگيزه پيشرفت تحصيلي در هر يك از گروه ها، مي پردازد. طرح پژوهش توصيفي از نوع علي- مقايسه اي است. جامعه آماري شامل دانش آموزان مقطع دبيرستان شهرستان رشت در سال تحصيلي 92-93 بود. كه از بين آن ها نمونه اي به حجم 120 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند(60 تيزهوش،60 متوسط). شركت كنندگان به مقياس هاي سازگاري دانش آموزان دبيرستاني(سينگ و سينها، 1993) و انگيزه پيشرفت(كاظمي،1368) پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس چند متغيره، آزمون T مستقل و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج بدست آمده تفاوت معني داري را در ارتباط با متغير سازگاري در بين دو گروه از دانش آموزان نشان داد. همچنين ارتباط معني داري بين متغير سازگاري با انگيزه پيشرفت تحصيلي در هركدام از دانش آموزان تيزهوش و با هوش متوسط مشاهده شد. در نتيجه با استفاده از شناخت بيشتر تفاوت هاي دانش آموزان تيزهوش و با هوش متوسط مي توان يادگيري و پيشرفت تحصيلي آن ها را بهبود بخشيد.