بررسي رابطه بين هوش سازماني و عملكرد كاركنان مرد زندان هاي خراسان شمالي

هدف اين پژوهش شناسايي رابطه بين هوش سازماني و عملكرد كاركنان مرد زندان هاي خراسان شمالي مي باشد. اين پژوهش از نظر هدف جزء پژوهش هاي كاربردي محسوب ميشود.روش تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد.جامعه آماري آن شامل كليه كاركنان مرد زندان هاي خراسان شمالي كه تعداد260 نفرمي باشند. حجم نمونه براساس جدول مورگان ،155نفر بوده كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي-طبقه اي انتخاب شده اند. جهت جمع آوري اطلاعات از دو روش كتابخانه اي وميداني استفاده شده است. ابزار گردآوري داده ها براي متغير هوش سازماني از پرسشنامه آلبرشت(2003) و براي سنجش عملكرد كاركنان از پرسشنامه اچيو (1998) استفاده شد است. براي سنجش اعتبار پرسشنامه ها از ضريب آلفاي كرونباخ براي هر دو پرسشنامه به ترتيب 956 /0 ، 924/ 0 بدست آمده كه روايي پرسشنامه ها توسط محققين وصاحبنظران مورد تاييد قرار گرفته است. نتايج همبستگي بين هوش سازماني و مولفه هاي( چشم انداز مشترك، سرنوشت مشترك، ميل به تغيير، اتحاد و توافق و كاربرد دانش) بر روي عملكرد سازماني كاركنان زندان هاي خراسان شمالي به ترتيب558 /0 ، 653 /0 ،607 /0، 609 /0، 511 /0 بدست آمد. نتايج آزمون رگرسيون گام به گام نيز نشان داد نقش مولفه سرنوشت مشترك با ضريب بتاي 447 /0 و تمايل به تغيير با ضريب بتاي 290 /0 به نسبت ساير مولفه هاي هوش سازماني بيشترين تاثير را بر روي عملكرد سازماني كاركنان دارا مي باشد.