بررسي رابطه بين تعارض - كار خانواده بر روي سلامت روان با نقش ميانجيگري استرس شغلي در بين پرستاران دانشگاه علوم پزشكي مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسي بررسي رابطه بين تعارض - كار خانواده بر روي سلامت روان با نقش ميانجيگري استرس شغلي در بين پرستاران دانشگاه علوم پزشكي مشهد بود جامعه آماري تحقيق را دانشجويان پرستاري به تعداد 400 نفر بودند كه براساس جدول مورگان تعداد 196 نفر به صورت روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار اصلي گرد آوري اطلاعات در اين تحقيق پرسشنامه 9 ماده اي كارلسون، كاكمار و ويليامز (2000) براي سنجش متغير تعارض كار – خانواده ، گلدبرگ و هيلر ( 1979 ) براي سنجش سلامت روان و پرسشنامه استرس پرستاري (NSS) توسط گري‌تافت و اندرسون در سال ۱۹۸۱ استفاده گرديد. روايي محتوايي سوالات از نظر استاد راهنما مورد تاييد واقع گرديد.جهت سنجش پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده گرديد جهت تجزيه در اين تحقيق براي تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده، از نرم افزار Lisrel 8.54 استفاده شده است. نتايج نشان داد بين بين تعارض كارخانواده رابطه مثبت و معناداري برقرار است يعني با افزيش تعارض كار – خانواده ميزان استرس شغلي نيز افزايش مي يابد براي رابطه بين تعارض كار- خانواده و سلامت روان باتوجه به ضريب مسير 92 /0- و معناداري 41 /7- نيز رابطه معكوس و معناداري برقرار است بدين صورت بابالارفتن ميزان تعارض كارخانواده ميزان سلامت روان كاهش مي يابد براي استرس شغلي نيز رابطه منفي و معناداري بدست آمد از اينرو باافزايش ميزان استرس شغلي ميزان سلامت روان هم كاسته ميشود در نهايت باتوجه به تمامي روابط دو متغير تعارض كار- خانواده نقش بازدارنده اي بر روي سلامت روان داشته به گونه اي كه نقش استرس شغلي به مراتب بيشتر است تعارض كار- خانواده است.