بررسي رابطه بين ميزان وابستگي (اتّكا) عاطفي به ديگران و عزّت‌نفس دانشجو معلّمان شيراز

اين پژوهش به‌منظور بررسي و تعيين ارتباط بين وابستگي عاطفي و عزّت نفس در دانشجويان دختر و پسر دانشگاه فرهنگيان صورت گرفت. در اين مطالعه‌ي توصيفي كه به طور مقطعي اجرا گرديده است، جامعه‌ي آماري شامل نمونه‌اي با حجم 218 نفر از دانشجويان رشته‌هاي مختلف در سال تحصيلي 96-95 بوده است كه به روش نمونه‌گيري آسان انتخاب‌شده‌اند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها جهت بررسي وابستگي عاطفي، خرده مقياس اتّكاي عاطفي به ديگران پرسشنامه وابستگي بين فردي هرشفيلد و همكاران (1977) بوده است كه پايايي آن از محاسبه ضريب طريق آلفاي كرونباخ در اين پژوهش 823/ 0 به‌دست‌آمده است. همچنين جهت بررسي عزّت نفس، از مقياس عزّت نفس روزنبرگ (RSES) كه قبلاً توسط پژوهشگران زيادي مورداستفاده قرارگرفته، بهره برده شده است. نتايج حاكي از آن است كه ميانگين وابستگي عاطفي مردان بيشتر از زنان است و حداقل عزّت نفس مردان كمتر از زنان است. گفتني است در اين پژوهش نمره‌ي عزّت نفس 70 درصد شركت‌كنندگان بالاتر از 80 بوده است، همچنين افراد داراي نمره‌ي بيشتر از 56 در مقياس اتّكاي عاطفي، نسبت به 80 درصد شركت‌كنندگان وابستگي عاطفي بيشتري دارند. درنهايت جهت بررسي ارتباط بين ميزان عزّت نفس و ميزان وابستگي عاطفي افراد ضريب همبستگي پيرسون نيز محاسبه شد كه مقدار آن برابر 0.239- به‌صورت معني‌دار، به دست آمد. اين مقدار حاكي از وجود رابطه معني‌دار و منفي اما ضعيف ميان ميزان عزّت نفس و ميزان وابستگي عاطفي است.