نقش آموزش مداوم در تحولات فرهنگي جامعه

آموزش به معناي تجربه اي مبتني بر يادگيري و به منظور ايجاد تغييرات نسبتا پايدار در فرد با هدف قادر سازي او به انجام كار و بهبود بخشي تواناييها ، تغيير مهارتها ، دانش ، نگرش و رفتار اجتماعي دانسته و تلقي شده است .بنابراينآموزش در واقع تغيير نگرش و مهارت افراد است.در فعاليت هاي روزمره، افراد با هدايت يكديگر به طور هم زمان و مادام العمر، پيوسته ذخيره ي داده ها و شناخت خود رااز حقايق به اشتراك با يكديگر مي گذارند و به طور روز آمد در مي آورند. يادگيري مداوم باعث ارتقاء سطح فكري افراد و بكارگيري توانايي هاي فردي بصورت دائم توسط افراد در جامعه ميگردد كه باعث ارتقاي فرهنگ كار، توسعه و همزيستي بهتر خواهد شد. توسعه فرهنگي و مسائل فرهنگي از زيربنايي ترين نيازهاي توسعه در جوامع مي باشد. مردم در جامعه‌اي كه پيشرفت اختياري از سوي همگان دنبال شود، پيشرفت را آرزو نمي‌كنند ودولتمردان نيز با تمركز بر ظرفيت‌هاي بومي، ازرقابت‌هاي آرماني ومقايسه‌هاي بيهوده با برخي كشورها چشم مي‌پوشند. زبان واقع‌گرايي فرهنگي است كه مردم و مسئولان با فراگيري اين فرهنگ پيشرفت‌هاي واقعي را ديده واز بزرگ‌نمايي يا منفي‌نگري بدبينانه دوري مي‌كنند. بايد درنظر گرفت پيشرفتي كه هميشه ازبالا به پايين و بدون مشاركت مردم يك خاستگاه آغاز‌شود، به مرور رنگ خواهد باخت. در اين مطالعه به بررسي نقش آموزش مداوم (مادام العمر) در توسعه فرهنگي ، آماده سازي زيرساخت هاي فرهنگي و همچنين تاثير آموزش مداوم بر مكانهاي فرهنگي از جمله كتابخانه و غيره ... پرداخته شده است.