بررسي نقش برنامه ريزان آموزشي در سياستگذاري اجتماعي جهت پاسخگويي به نيازهاي آموزشي

هدف اصلي اين تحقيق، بررسي و تحليل نقش برنامه ريزان آموزشي در سياستگذاري هاي اجتماعي در جهت پاسخگويي به نيازهاي آموزشي دانش آموزان بوده كه با استفاده از منابع معتبر علمي و از طريق روش تحليلي- استنادي، انجام شده است. اهم يافته هاي مطالعه حاضر عبارتند از: 1- سياستگذاري اجتماعي، مداخلة عامدانه اي است كه در ساختار اجتماعي نظام آموزش و پرورش، معنا پيدا مي كند و شامل مجموعه اي از قوانين، مقررات، نهادها و اقداماتي مي شود كه برنامه ريزان آموزشي با هدف تغيير نظم اجتماعي از وضعيت موجود به وضعيت مطلوب، مدنظر دارند و بر همين اساس برنامه ريزان آموزشي مسئوليت هاي خطيري در عرصه سياست گذاري آموزشي دارند.2- عوامل اجتماعيِ موثر در فرايند برنامه ريزي آموزشي و سياستگذاري اجتماعي، شامل نيازهاي جامعه (توقع جامعه از آموزش و پرورش)، ميزان تقاضاي اجتماعي نسبت به آموزش و پرورش، نوع نگرش مردم نست به آموزش و پرورش و ميزان دخالت مردم در مسايل مختلف آموزش و پرورش، مي باشند.3- برنامه ريزان آموزشي در فرايند سياستگذاري اجتماعي بايد زمينه اي را فراهم كنند تا دانش آموزان به مهمترين مهارتهاي اجتماعي در عصر حاضر، تجهيز شوند تا بتوند به عنوان موثري عضوي از يك جامعه، فعاليت نمايند، اهم اين مهارتها عبارتند از: آگاهي از حقوق شهروندي، مردم‌سالاري و مشاركت اجتماعي، و فناوريهاي نوين.4- لازم است برنامه ريزان آموزشي در فرايند طراحي سياستهاي اجتماعي، در جهت كاهش نابرابري فرصت‌هاي آموزشي و فراهم سازي فرصتهاي آموزشي برابر براي همه افراد يك جامعه، تلاش كنند