رابطه بين تعارضات زناشويي و افكار خودكشي با ميانجي گري تحريفات شناختي دانش آموزان پسر پيش دانشگاهي شهر گتوند

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين تعارضات زناشويي و افكار خودكشي با ميانجي گري تحريفات شناختي دانش آموزان پسر پيش دانشگاهي شهر گتوند در سال تحصيلي 95-1394بود. نمونه تعداد 220 نفر دانش آموزان مي باشد كه بر اساس جدول مورگان 136 نفر به روش خوشه اي تصادفي انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع همبستگي مي‌باشد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مقياس تعارض زناشويي والدين (لوپز، 1986)، پرسش نامه تحريفات شناختي موسوي و مقياس انديشه پردازي خودكشي-گرايي(SIS) بود. براي تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند گانه استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين تعارضات زناشويي و تحريفات شناختي دانش آموزان رابطه وجود دارد. همچنين متغير ميانجي تحريفات شناختي رابطه بين تعارض زناشويي و افكار خودكشي دانش آموزان پسر را افزايش مي دهد. بين تعارض زناشويي و افكار خودكشي رابطه اي وجود ندارد.