رابطه سيستم هاي مغزي رفتاري با بازگشت به مصرف مواد در افراد وابسته به شيشه

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه بين سيستم هاي مغزي رفتاري با بازگشت به مصرف مواد در افراد وابسته به شيشه بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه افراد وابسته به شيشه كه در مراكز ميان مدت (كمپ) شهر اهواز نيمه اول سال 1395 اقامت داشتند، بود. روش نمونه گيري به صورت در دسترس انجام شد. تعداد حجم نمونه براساس جدول مورگان، 200 نفر (27 زن و 173 مرد) بود و در محدوده سني 20 تا 50 سال قرار داشتند. مقياس پيش بين بازگشت (عود) رايت و همكاران (1993) و پرسشنامه سيستم بازدارنده مغزي- فعال ساز رفتاري وايت و كارور (1994) بر روي آزمودني ها اجرا شد. تجزيه و تحليل يافته ها با استفاده از روش تحليل رگرسيون چند متغيري سلسله مراتبي انجام شد. يافته‌ها: سيستم بازداري رفتاري به صورت مثبت و سيستم فعال سازي رفتاري به صورت منفي بازگشت به مصرف مواد را پيش بيني مي كند (01 /0). نتيجه‌گيري: بدين ترتيب، مي توان گفت كه سيستم مغزي- رفتاري مي تواند در عود را در افراد وابسته به مواد تاثيرگذار باشد.