رابطه سبك هاي شناختي با بازگشت به مصرف مواد در افراد وابسته به شيشه

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه بين سبك شناختي با بازگشت به مصرف مواد در افراد وابسته به شيشه بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه افراد وابسته به شيشه كه در مراكز ميان مدت (كمپ) شهر اهواز نيمه اول سال 1395 اقامت داشتند، بود. روش نمونه گيري به صورت در دسترس انجام شد. تعداد حجم نمونه براساس جدول مورگان، 200 نفر (27 زن و 173 مرد) بود و در محدوده سني 20 تا 50 سال قرار داشتند. مقياس پيش بين بازگشت (عود) رايت و همكاران (1993) و پرسشنامه سبك تفكر سازنده اپستين و ماير (1994) بر روي آزمودني ها اجرا شد. تجزيه و تحليل يافته ها با استفاده از روش تحليل رگرسيون چند متغيري سلسله مراتبي انجام شد. يافته‌ها: براساس تجزيه و تحليل يافته ها چنين نتيجه گيري شد كه مؤلفه روش مقابله رفتاري با مشكلات به صورت منفي و دو مؤلفه تفكر شخصي خرافي و خوش بيني ساده لوحانه به صورت مثبت و معنادار بازگشت به مصرف مواد را پيش بيني مي كند (01 /0). نتيجه‌گيري: بدين ترتيب، مي توان گفت كه سبك هاي شناختي مي تواند در عود افراد وابسته به مواد تاثيرگذار باشد.