اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر افزايش بهزيستي ذهني معتادان

اعتياد باعث ايجاد مشكلات بسياري براي فرد معتاد مي شود، به طوري كه اعتياد تاثيري منفي بر بهزيستي ذهني معتادان مي گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان شناختي- رفتاري در افزايش بهزيستي ذهني معتادان بود. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي بوده و از طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش را معتادان مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد شهر شوشتر در سال 1394 تشكيل داد. 30 نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند (15 نفر براي هر گروه). گروه آزمايش در 8 جلسه آموزش درمان شناختي- رفتاري شركت كردند، درحاليكه گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. از مقياس بهزيستي ذهني براي جمع آوري داده ها استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از تحليل كواريانس تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات گروه آزمايش و كنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري وجود دارد و درمان شناختي- رفتاري به طور معناداري در افزايش بهزيستي ذهني و مولفه هاي آن (بهزيستي روانشناختي، هيجاني و اجتماعي) در معتادان موثر بود (01/ 0 P). لذا توصيه مي شود كه در مراكز ترك اعتياد، با استفاده از درمان هاي مبتني بر شناختي رفتاري، ميزان بهزيستي ذهني معتادان را افزايش داد.